ประวัติความเป็นมาฯ

มัสยิดดารุ้ลฮายีรีน (กม.12) : เลขที่ 7 หมู่ 9 ต.อ่าวน้อย อ.เมือง จ. ประจวบคีรีขันธ์

เมื่อวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2503 ในสมัยรัฐบาลจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัตน์ ได้มีการประกาศยกเลิกผู้มีอาชีพขับรถรับจ้างสามล้อเครื่องในกรุงเทพมหานคร และได้จัดพื้นที่ทดแทนให้เพื่อได้มีอาชีพรองรับและส่วนหนึ่งจากมุสลิมที่มีอาชีพนี้ ต้องถูกยกเลิกตามประกาศของรัฐบาลนี้ได้ด้วย นิคมสร้างตนเองจังหวัดประจวบคีรีขันธ์จึงเป็นพื้นที่ ๆ หนึ่งที่รัฐบาลได้จัดสรรให้กับอาชีพสามล้อนี้ด้วยเช่นกัน ในช่วงเวลานั้นได้มีมุสลิมจำนวน 4 ครอบครัว ที่ได้รับจัดสรรให้มาอยู่ในที่ดินของนิคมสร้างตนเอง จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ คือ

นาย มูซอ จันทมา
นายซัน บารอเฮม
นายเลาะห์ โต๊ะเล๊ะ
นายสมาอูน มีน
จากจำนวนพี่น้องมุสลิมที่ได้มารวมตัวกันทั้ง 4 ครัวเรือนนั้น ได้ร่วมมือกันจัดตั้งมัสยิดดารุ้ลมูฮายีรีน ขึ้นในปีนี้เอง โดยได้ดำเนินการติดต่อผ่านนิคมสร้างตนเองเพื่อขอที่ดินในการก่อตั้งมัสยิดขึ้น ผู้ปกครองนิคมสร้างตนเองในสมัยนั้นได้แก่ นายสำเภา เดชาวุฒิ โดยดำเนินการขอที่ดินประมาณ 10 ไร่ แต่นายสำเภาได้อนุมัติเพื่อให้ดำเนินในกิจการศาสนาและเพื่อก่อตั้งมัสยิดรวมทั้งสิ้น 25 ไร่ มัสยิดดารุ้ลมูฮายีรีนจึงได้รับการจัดตั้งตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเมื่อปี พ.ศ. 2503 และนับว่าเป็นมัสยิดหลังแรกของนิคมสร้างตนเอง จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ โดยได้จัดตั้งคณะกรรมการมัสยิดดังมีรายชื่อต่อไปนี้

นายมูซอ จันทมา ดำรงตำแหน่ง อิหม่ามมัสยิด
นายซัน บารอเฮม ดำรงตำแหน่ง คอเต็บ
นายสมาอูน มิน ดำรงตำแหน่ง บิหลั่น
ลักษณะมัสยิดในช่วงแรกเป็นอาคารไม้หลังเล็ก ๆ หลังคามุงจากโดยเป็นอาคารชั่วคราว และมีสัปบุรุษไม่มากนัก ต่อมาได้มีพี่น้องมุสลิมได้เข้าตั้งรกรากในที่ดินของนิคมสร้างตนเองมากขึ้นตามลำดับ ประมาณ 8 เดือนเศษหลังจากก่อตั้งมัสยิดดารุ้ลมูฮายีรีนนั้น นายมูซอ จันทมา ได้แยกตัวและไปก่อตั้งมัสยิดหลังใหม่ ร่วมกับพี่น้องที่อพยพเข้ามาอยู่ในนิคมสร้างตนเองขึ้นคือมัสยิดอักมาลุ้ลอิสลาม (บ้านวังมะเดื่อ) ในปัจจุบันหลังจากนั้น นายซัน บารอเฮม ซึ่งดำรงตำแหน่งคอเต็บในขณะนั้น ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นอิหม่าม ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาจนถึงปัจจุบันรวม 49 ปี

มัสยิดดารุ้ลมูฮายีรีนได้มีการพัฒนาและปรับปรุงขึ้นเรื่อย ๆ เนื่องจากมีสัปบุรุษเพิ่มขึ้นตามลำดับและได้เปลี่ยนตัวอาคารมัสยิดจากอาคารไม้หลังคามุงจาก เป็นอาคารไม้หลังคามุงสังกะสี ขนาดประมาณ 50 ตารางวา เพื่อรองรับกับจำนวนสัปบุรุษที่เพิ่มขึ้นในปี พ.ศ. 2543 มัสยิดดารุ้ลมูฮายีรีน ได้รับการสนับสนุนให้เปลี่ยนตัวอาคารมัสยิดจากอาคารไม้เป็นอาคารคอนกรีต โดยได้รับการสนับสนุนและทุนในการก่อสร้างจาก ฮัจยีเสรี วงศ์พานิช และจากพี่น้องที่ร่วมบริจาคจากสถานที่ต่าง ๆ และแล้วเสร็จในปี พ.ศ. 2546

ปัจจุบันมัสยิดดารุ้ลมูฮายีรีนได้มีสัปปุรุษที่อยู่ในอาศัยกว่า 60 ครัวเรือน และมีจำนวนคนมากกว่า 300 คน