ประวัติความเป็นมาฯ

มัสยิดนูรุ้ลเอี๊ยะห์ซาน ตั้งอยู่ที่ ต.สามพระยา อ.ชะอำ จ.เพชรบุรี มัยมูน นาคอนุเคราะห์ อายุ 63 ปี อดีตข้าราชการครู เป็นผู้ถ่ายทอดเรื่องราวความซาบซึ้งตื้นตันใจในพระมหากรุณาธิคุณที่ในหลวงภูมิพลมีต่อพสกนิกรมุสลิม

มัยนูน เป็นบุตรสาวของ ยูซบนาคอนุเคราะห์ หรือ ฮัจยูซบ อิหม่ามผู้ก่อตั้งมัสยิด ซึ่งภูมิลำเนาเดิมบิดาเป็นชาว อ.บ้านแหลม จ.เพชรบุรี ได้มาซื้อที่ดิน 15 ไร่ ใน ต.สามพระยา อ.ชะอำ เพื่อทำไร่สับปะรดและอยู่อาศัย โดยไม่รู้มาก่อนว่าที่ดินดังกล่าวนั้นเป็นเขตอภัยทานสัตว์ตั้งแต่สมัยรัชการที่ 6

ในปี 2522 ยูซบแบ่งที่ดิน 1 ไร่ เพื่อก่อสร้างมัสยิด ด้วยความยากจนของชาวบ้านมุสลิม จึงสร้างได้เพียงหลังคาและพื้น ต่อมาในปี 2526 ศูนย์ศึกษาพัฒนาห้วยทรายอันเนื่องมาจากพระราชดำริ ได้มาขอใช้พื้นที่มัสยิดเพื่อดำเนินการจัดสรรที่ดินให้กับชาวบ้าน แต่ชาวบ้านไม่ให้ความร่วมมือกับโครงการ เนื่องจากต้องนำที่ดินของชาวบ้านทุกรายมารวมและแบ่งจัดสรรกันใหม่คนละ 11 ไร่ เจ้าหน้าที่จึงขอให้ยูซบ ในฐานะผู้นำชุมชนเริ่มต้นเป็นตัวอย่างแก่ชาวบ้าน โดยให้เจ้าหน้าที่ไถปรับที่ดินใหม่ เพื่อทำเป็นแปลงตัวอย่าง เมื่อชาวบ้านเห็นว่าทำได้ จึงยอมรวมพื้นที่แล้วมาจัดสรรใหม่ในการทำมาหากิน ครอบครัวละ 11 ไร่ จนครบ 25 ครอบครัว มีการสร้างอาชีพใหม่เกิดขึ้นมากมาย รายได้ของชาวบ้านก็ดีขึ้น มีผู้บริจาคร่วมสร้างมัสยิดแล้วเสร็จไปด้วย

แม้สร้างเสร็จ แต่ก็จดทะเบียนมัสยิดไม่ได้ เพราะเป็นที่ดินเขตอภัยทานเจ้าหน้าที่ที่ดิน บอกว่า ถ้าจะให้ได้จริงๆ ก็ต้องขอพระราชทานจากพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ยูซบจึงติดต่อไปยังเจ้าหน้าที่สำนักพระราชวังเพื่อขอเข้าเฝ้าฯ กระทั่งในปี 2526 ในหลวงภูมิพลเสด็จฯ มายังพื้นที่ ต.เขากระปุก อ.ท่ายาง ในปี 2526 ยูซบจึงเตรียมเข้าเฝ้าฯ

“ในวันนั้น พ่อได้จัดช่อดอกกุหลาบเพื่อนำไปถวายพระองค์ท่านด้วย ไปตั้งแต่เช้ากว่าจะได้เข้าเฝ้าฯ ก็บ่ายทำให้ดอกกุหลาบเหี่ยว แต่พ่อก็ได้นำดอกกุหลาบทูลเกล้าฯ ถวายพระองค์ท่านพร้อมกราบบังคมทูลเชิญพระองค์ท่านเสด็จฯ มายังมัสยิดในวันนั้นด้วย แต่พระองค์ท่านบอกว่า ฉันยังไปไม่ได้ในวันนี้ เดี๋ยวครั้งหน้ามาใหม่แล้วฉันจะไป”

พระผู้ให้โดยไม่แบ่งแยก เรื่องเล่ามัสยิดในพระบรมราชูปถัมภ์มัยมูน นาคอนุเคราะห์

จนกระทั่งปี 2533 ในหลวงภูมิพลเสด็จฯ มาเขากระปุกอีกครั้ง ยูซบก็เข้าเฝ้าฯ เพื่อกราบบังคมทูลเชิญเสด็จฯ มัสยิดอีกครั้ง

ครั้งนี้มีรับสั่งว่า “ให้ไปรอที่มัสยิดเลย เดี๋ยวจะตามไป” ยูซบจึงรีบกลับมาที่มัสยิด จัดเตรียมรับเสด็จฯ หลังจากนั้นราว 1 ชั่วโมง ในหลวงภูมิพลก็ขับรถยนต์พระที่นั่งด้วยพระองค์เองมายังมัสยิด พร้อมด้วยสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ

เมื่อเสด็จฯ ถึง ยูซบกราบบังคมทูลเชิญให้ประทับบนมิมบัสซึ่งเป็นธรรมาสน์ที่ใช้ในศาสนาอิสลาม ในหลวงภูมิพลมีพระราชกระแสรับสั่งถามว่า “ให้ฉันมาที่นี่ทำไม” ยูซบจึงกราบบังคมทูลว่า ได้สร้างมัสยิดแห่งนี้โดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ไม่รู้ว่าที่ดินเป็นเขตอภัยทานตั้งแต่สมัยราชการที่ 6 ไม่สามารถจดทะเบียนมัสยิดได้ และขอพระราชทานที่ดินเพื่อให้สามารถจดทะเบียนเป็นมัสยิดได้

ในหลวงภูมิพลมีพระราชกระแสรับสั่งถามว่า “ที่แปลงนี้อยู่ในการครอบครองของใคร” ยูซบตอบว่า “เป็นของข้าพเจ้าครอบครองอยู่” ในหลวงภูมิพลจึงรับสั่งว่า “ถ้าเช่นนั้นฉันให้อีก 5 ไร่ รวมเป็น 7 ไร่” สร้างความปลาบปลื้มดีใจแก่ชาวบ้านมุสลิมในพื้นที่เป็นอย่างมาก

ยูซบได้กราบบังคมทูลขอมอบมัสยิดนูรุ้ลเอี๊ยะห์ซานให้อยู่ในพระราชูปถัมป์ ซึ่งในหลวงภูมิพลมีรับสั่งว่า “ฉันขอรับด้วยความเต็มใจ” นอกจากนี้ในหลวงภูมิพลยังพระราชทานเงินอีก 2 หมื่นบาท ทำให้ชาวบ้านมุสลิมต่างปลาบปลื้มใจอย่างหาที่สุดมิได้

“จากนั้นปี 2534 มัสยิดก็สามารถจดทะเบียนได้เรียบร้อย ที่พิเศษคือป้ายมัสยิดจะมีตัวอักษร ‘โครงการพระราชดำริ’ โดยพระองค์ท่านยังทรงให้สร้างโรงเรียนสอนศาสนาอิสลามขึ้นในมัสยิด ต่อมามัสยิดทรุดโทรมลงจึงขอพระบรมราชานุญาตเพื่อก่อสร้างใหม่ในที่ดินเดิมซึ่งพระราชทาน และทรงโปรดเกล้าฯ ให้สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เสด็จฯ มาเป็นประธานประกอบพิธีวางศิลาฤกษ์ ระหว่างก่อสร้างในหลวงได้เสด็จฯ มาที่มัสยิดในปี 2540 และปี 2543 พระราชทานเงินอีกจำนวนหนึ่ง กระทั่งสร้างมัสยิดหลังใหม่เสร็จ ทรงโปรดเกล้าฯ ให้สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ เสด็จฯ มาเป็นประธานเปิดแทนพระองค์”

เกือบ 40 ปีแล้ว ที่มัสยิดนูรู้ลเอี๊ยะห์ซาน เป็นศูนย์รวมชุมชนมุสลิมใน ต.สามพระยา พร้อมกับความซาบซึ้งตื้นตันใจต่อพระมหากรุณาธิคุณของในหลวงภูมิพล

“หลังจากที่ชาวบ้านทราบข่าวพระองค์ท่านเสด็จสวรรคต ต่างรู้สึกช็อก ไม่สามารถพูดและอธิบายได้ มันอัดอั้นตันใจไปหมด เพราะพระองค์ท่านทรงรักประชาชนทุกคน ทุกศาสนา เปรียบเสมือนพ่อห่วงใยลูกตลอด ขอให้พระอัลเลาะห์ทรงเมตตา นำพาพระองค์ท่านสู่สรวงสวรรค์ ชาวบ้านที่นี่จะขอทำดีทำตามที่พระองค์ท่านได้สั่งสอนตลอดไป” มัยมูน กล่าวแทนความรู้สึกของชาวบ้านมุสลิม ซึ่งมีต่อพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช อันเป็นที่เคารพรักอย่างที่สุด