ประวัติความเป็นมาฯ

ประวัติมัสยิดเราฎอตุสซอลีฮีน มัสยิดเป็นองค์กรที่สำคัญยิ่งในอิสลาม เป็นองค์กรที่มีส่วนสำคัญต่อการพัฒนาคนให้เป็นมนุษย์ และพัฒนามุสลิมให้เป็นมุอฺมินที่สมบูรณ์ มัสยิดตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันได้กลายเป็นสัญลักษณ์ที่โดดเด่นของชุมชนมุสลิม และเป็นสัญลักษณ์ที่สามารถบ่งบอกถึงความเจริญรุ่งเรือง และความเสื่อมถอยของชุมชนนั้นๆ ได้อย่างดี การให้ความสำคัญกับมัสยิดในฐานนะองค์กรพัฒนาชุมชนนับเป็นประเด็นร่วมสมัย และน่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง บทความนี้จึงขอมีส่วนร่วมในการให้ความสำคัญกับองค์กรมัสยิด ไม่ใช่ฐานะแค่เพียงเป็นสถานที่ละหมาดเท่านั้น แต่ในฐานะขององค์กรที่จะต้องมีบทบาทในการพัฒนาชุมชนในด้านต่างๆ ตามศาสนบัญญัติอีกด้วย มัสยิดตามปรากฏในพระราชบัญญัติการบริหารองค์กรศาสนาอิสลาม พ.ศ. 2540 มาตรา 4 มีดังนี้ : มัสยิดหมายความว่า สถานที่ซึ่งมุสลิมใช้ประกอบศาสนกิจ โดยจะต้องมีการละหมาดวันศุกร์เป็นปกติ และเป็นสถานที่การเรียนการสอนศาสนาอิสลาม
สำหรับมัสยิดเราฎอตุสซอลีฮีนในอดีตเป็นบาลาซะฮฺ ที่มีลักษณะเป็นอาคารไม้มีผู้อุทิศให้ ส่วนผู้อุทิศที่ดิน ได้แก่ นายหยัน หลงเจ๊ะ และนายตาหา ลีลานนท์ หลังจากนั้นได้แปรสภาพเป็นมัสยิดใช้ในการประกอบพิธีทางศาสนาเป็นศูนย์กลางการเรียนรู้ประจำชุมชน ต่อมาในปี พ.ศ. 2527 ได้มีมติให้สร้างมัสยิดเป็นอาคารปูนถาวร ชาวบ้านได้ร่วมกันสร้างโดยใช้งบของชาวบ้าน ปัจจุบันมัสยิดเราฎอตุสซอลีฮีน ตั้งอยู่เลขที่ 122 ม. 5 ต. ควนขัน อ. เมือง จ. สตูล มีนายอับดลรอหมาน หลังจิ เป็นอีหม่าม นายฟิตรี หลงจิ เป็นฆอเต็บ และนายสันติ ตะหวา เป็นบิลาล บริเวณรอบๆมัสยิดมีศูนย์อบรมคุณธรรม – จริยธรรมประจำมัสยิด มีชื่อว่า ศอม. เราฎอตุสซอลีฮีน เป็นอาคารชั้นเดียว มี 3 อาคาร 6 ห้องเรียน เปิดสอนหลักสูตรตาดีกาของสำนักงานคณะกรรมอิสลามประจำจังหวัดสตูล